در حالی که اکثر مردم معمولاً عزت نفس و اعتماد به نفس را دو نام برای یک چیز می‌دانند، و احتمالاً به ندرت به اصطلاح «خودکارآمدی» فکر می‌کنند، این سه اصطلاح برای روان‌شناسانی که آنها را مطالعه می‌کنند، معانی کمی متفاوت دارند (Druckman & ؛ بیورک، 1994؛ اونی، و اوکسوز اوغلو-گوون، 2015).

خودکارآمدی چیست؟

آلبرت بندورا مسلماً بیشترین استناد نویسنده در موضوع خودکارآمدی است و او خودکارآمدی را به عنوان باورهای یک فرد در مورد توانایی آنها برای تأثیرگذاری بر رویدادهای زندگی خود (بندورا، 1977)

این از جهت مهمی با عزت نفس متفاوت است: تعریف عزت نفس اغلب بر ایده هایی در مورد ارزش یا شایستگی یک فرد استوار است، در حالی که خودکارآمدی ریشه در باورهای مربوط به قابلیت های فرد برای مدیریت موقعیت های آینده. از این نظر، عزت نفس بیشتر یک باور متمرکز بر حال است در حالی که خودکارآمدی بیشتر یک باور آینده نگر است.

اعتماد به نفس چیست؟

این احتمالاً پرکاربردترین اصطلاح برای این مفاهیم مرتبط خارج از تحقیقات روانشناسی است، اما هنوز در مورد اینکه اعتماد به نفس دقیقاً چیست، سردرگمی وجود دارد. یکی از پراستنادترین منابع در مورد اعتماد به نفس به آن به عنوان صرفاً اعتقاد به خود اشاره می کند (بنابو و تیرول، 2002).

مقاله معروف دیگری اعتماد به نفس را به عنوان انتظارات فرد از عملکرد و خود ارزیابی توانایی ها و عملکرد قبلی تعریف می کند (لنی، 1977).

در نهایت، Psychology Dictionary Online اعتماد به نفس را به عنوان اعتماد فرد به توانایی‌ها، ظرفیت‌ها و قضاوت‌های خود یا اعتقاد به اینکه می‌تواند با موفقیت روبرو شود تعریف می‌کند. چالش های روز و خواسته ها (فرهنگ آنلاین روانشناسی).

اعتماد به نفس شادی بیشتری را نیز به همراه دارد. به طور معمول، زمانی که به توانایی های خود اطمینان دارید، به دلیل موفقیت های خود شادتر هستید. وقتی نسبت به توانایی‌های خود احساس بهتری دارید، انرژی و انگیزه بیشتری برای اقدام و دستیابی به اهدافتان خواهید داشت.

پس اعتماد به نفس از این جهت شبیه خودکارآمدی است که بر عملکرد آینده فرد تمرکز دارد. با این حال، به نظر می رسد بر اساس عملکرد قبلی است، و بنابراین به یک معنا، آن را نیز بر گذشته تمرکز می کند.

بسیاری از روانشناسان تمایل دارند زمانی که باورهای فرد در مورد توانایی های خود در مورد یک کار خاص یا مجموعه ای از وظایف را در نظر می گیرند، به خودکارآمدی اشاره می کنند، در حالی که اعتماد به نفس بیشتر به عنوان یک ویژگی گسترده تر و پایدارتر در مورد درک فرد از توانایی کلی نامیده می شود.

عزت نفس چیست؟

مسلماً موریس روزنبرگ و ناتانیل براندن تأثیرگذارترین صداها در تحقیقات عزت نفس بودند. روزنبرگ در کتاب خود، جامعه و تصویر خود نوجوان در سال 1965، برداشت خود را از عزت نفس مورد بحث قرار داد و مقیاس عزت نفس مورد قبول خود را معرفی کرد

یک PDF رایگان از مقیاس عزت نفس روزنبرگ در اینجا موجود است

تعریف او از عزت نفس بر این فرض استوار بود که این یک باور نسبتاً پایدار در مورد ارزش کلی فرد است. این یک تعریف گسترده از عزت نفس است و آن را به عنوان صفتی تعریف می کند که تحت تأثیر عوامل مختلف است و تغییر آن نسبتاً دشوار است

در مقابل، براندن معتقد است که عزت نفس از دو مؤلفه متمایز تشکیل شده است: خودکارآمدی، یا اعتمادی که به توانایی خود برای مقابله با چالش های زندگی داریم، و احترام به خود، یا اعتقاد به اینکه ما شایسته شادی، عشق هستیم. و موفقیت (1969)

تعاریف مشابه هستند، اما شایان ذکر است که تعریف روزنبرگ بر باورهایی در مورد ارزش خود تکیه دارد، باوری که می تواند معانی بسیار متفاوتی برای افراد مختلف داشته باشد، در حالی که براندن در مورد اینکه کدام باورها در عزت نفس دخیل هستند، مشخص تر است.

در مورد کسانی که عزت نفس بیش از حد دارند چطور؟ آیا خودشیفتگی می تواند نتیجه داشتن عزت نفس بیش از حد باشد؟ یک تعریف روان‌شناختی این است که خودشیفتگی یک مقدار شدید خودخواهی است، همراه با دیدی بزرگ از استعدادهای خود و میل به تحسین

عزت نفس در سطوح بالا و پایین می تواند آسیب زا باشد، بنابراین مهم است که تعادل را در وسط ایجاد کنید. دیدگاه واقع بینانه اما مثبت نسبت به خود اغلب ایده آل است

عزت نفس از کجا می آید؟ چه تأثیری بر زندگی ما دارد؟ عزت نفس اغلب به عنوان یک ویژگی شخصیتی دیده می شود، به این معنی که تمایل به پایداری و پایداری دارد.

معمولاً سه مؤلفه وجود دارد که عزت نفس را تشکیل می دهند:

عزت نفس یک نیاز ضروری انسان است که برای بقا و رشد طبیعی و سالم حیاتی است

عزت نفس بر اساس باورها و آگاهی فرد به طور خودکار از درون ناشی می شود

عزت نفس در ارتباط با افکار، رفتارها، احساسات و اعمال فرد رخ می دهد.

عزت نفس یکی از انگیزه های اساسی انسان در سلسله مراتب نیازهای آبراهام مزلو است. مزلو پیشنهاد می کند که افراد هم به احترام دیگران و هم به احترام درونی نیاز دارند. این نیازها باید برآورده شوند تا یک فرد رشد کند و شکوفا شود

این نیازها باید برآورده شوند تا فرد رشد کند و به خودشکوفایی دست یابد. اعتماد به نفس و عزت نفس دو پدیده روانشناختی نزدیک به هم هستند که هر دو بر اساس تجربیات گذشته هستند و هر دو به عملکرد آینده نگاه می کنند

نظریه های محبوب اعتماد به نفس

با در دست داشتن این تعاریف، می‌توانیم نگاه دقیق‌تری به باورهای رایج و نظریه‌های رایج پیرامون اعتماد به نفس و عزت نفس بیندازیم.

همانطور که قبلاً ذکر شد، نظریه عزت نفس براندن به یک نظریه به طور گسترده مورد ارجاع و درک تبدیل شد، اما نظریه ها و چارچوب های دیگری نیز برای درک عزت نفس در ادبیات روانشناختی وجود داشت

سلسله مراتب نیازهای مزلو

سلسله مراتب نیازهای مزلو، یک چارچوب نمادین، اگرچه تا حدودی قدیمی در روانشناسی، این نظریه را مطرح می کند که نیازهای متعددی وجود دارد که انسان برای برآورده شدن واقعی باید آنها را برآورده کند، اما، به طور کلی، اولیه ترین نیازها باید قبل از اینکه نیازهای پیچیده تر برآورده شوند. ملاقات شود (1943). در هرم او، عزت نفس دومین سطح عالی نیاز است، درست تحت خودشکوفایی.

به گفته مازلو، انسان ها باید قبل از اینکه بتوانند عزت نفس سالمی داشته باشند، نیازهای خود به ثبات فیزیولوژیکی، ایمنی، عشق و تعلق را برآورده کنند. او همچنین خاطرنشان کرد که دو نوع عزت نفس وجود دارد، یکی “بالاتر” و “پایین تر”، عزت نفس پایین از احترام دیگران ناشی می شود، در حالی که عزت نفس بالاتر از درون می آید.

در سال‌های پس از معرفی سلسله مراتب نیازها، مزلو نظریه خود را برای سازگاری با نمونه‌های افراد بسیار خودشکوفایی که بی‌خانمان هستند یا افرادی که در یک منطقه خطرناک یا منطقه جنگی زندگی می‌کنند، اما از عزت نفس بالایی نیز برخوردار هستند، اصلاح کرد.

این سلسله مراتب دیگر به عنوان یک نظریه سختگیرانه در مورد رشد یک طرفه در نظر گرفته نمی شود، اما توضیح کلی تر از چگونگی برآورده شدن نیازهای اساسی به افراد اجازه می دهد تا آزادی و توانایی دستیابی به نیازهای پیچیده تر خود را داشته باشند.

پیامدهای آموزش عزت نفس

اعتماد به نفس یا عزت نفس در 25 سال گذشته در جامعه غربی مورد ستایش قرار گرفته است. در این دوران اعتقاد بر این بود که تصویر مثبت از خود، کلید یک زندگی شاد و موفق است که منجر به تولد دوران عزت نفس آموزش و پرورش شد.

به کودکان این نسل در مدارس و در خانه آموزش داده می شود که خود را خاص بدانند و فقط روی ویژگی های مثبت خود تمرکز کنند، و دریافت ستایش برای موفقیت بسیار اندک

با این حال، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که این شیوه‌ها و باورها، به جای محافظت از افراد در برابر افسردگی، ممکن است به انگیزه پایین و کاهش رفتار هدفمند کمک کنند (Dweck, 2007)

اگر تقویت اعتماد به نفس در افزایش خودشیفتگی و جاه طلبی بهتر از موفقیت و موفقیت است، چه باید بکنیم؟ آیا ما ایده بهبود اعتماد به نفس را کنار می گذاریم؟

باومایستر و همکارانش پاسخی دارند. زمینه های خاصی وجود دارد که افزایش اعتماد به نفس می تواند عملکرد را بهبود بخشد و این فرصت ها را نباید نادیده گرفت.

آنها ادامه افزایش عزت نفس را توصیه می کنند، اما به شیوه ای سنجیده تر و محتاطانه تر (باومیستر و همکاران، 2003). آنها والدین و معلمان را تشویق می کنند که کودکان را تحسین کنند به منظور افزایش اعتماد به نفس آنها، اما فقط به عنوان پاداشی برای رفتارهای اجتماعی مطلوب

این روش تضمین می‌کند که کودکان مورد توجه مثبت قرار می‌گیرند و فرصتی برای رشد عزت نفس سالم دارند و این خطر را ندارد که کودکان را متقاعد کند که چه به سختی کار کنند یا نه، توانایی‌های بسیار بالایی دارند.

استیو باسکین (2011) حرکت مثبت دیگری را که والدین می توانند انجام دهند بیان می کند: اجازه دادن به فرزندانشان با شکست. اخیراً والدین در محافظت از فرزندان خود در برابر دردها و مشکلات و ایجاد حباب محافظ عشق و احترام در اطراف آنها بسیار دقت کرده اند. این اغلب پیامد ناخواسته ای دارد که نه تنها از کودکان در برابر مبارزه، بلکه از رشد نیز محافظت می کند.

بسکین پیشنهاد می کند به عنوان والدین یک گام به عقب بردارید و به کودکان اجازه دهید چگونه با ناامیدی و درد کنار بیایند، کاری که احتمالاً انجام خواهد شد. منجر به توسعه تاب آوری و مهارت های مقابله ای موفق می شود. اگر بخواهیم همه کودکان را تشویق کنیم که نه تنها بهترین احساس خود را داشته باشند، بلکه بهترین کار خود را نیز انجام دهند، به نظر می‌رسد اینها راه‌حل‌های خوبی هستند

مهارت اعتماد به نفس – دکتر ایوان جوزف

سیروس ولی زاده

مشاهده پروفایل